Skargą z lutego 2025 r. Marek M. reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego wniósł skargę na przewlekłość postępowania sądowego Sądu Apelacyjnego w Warszawie, który miał rozpoznać sprawę przeciwko bankowi.
Zażądał stwierdzenia przewlekłości postępowania oraz zobowiązanie Sądu Apelacyjnego w Warszawie do wyznaczenia terminu rozprawy apelacyjnej i wydania wyroku w terminie czterech miesięcy od rozpoznania skargi. Ponadto - przyznania od Skarbu Państwa – 6 tys. zł i zwrotu kosztów postępowania. Zarzutem głównym było niewyznaczenie przez sąd terminu rozprawy przez ponad 13 miesięcy od rozpoczęcia postępowania w II instancji.
Ostatnią czynnością dokonaną przez sąd zmierzającą do rozstrzygnięcia sprawy było wydanie postanowienia o ustaleniu wartości przedmiotu zaskarżenia 26 stycznia 2024 r. oraz przesłanie odpisu apelacji stronie pozwanej tego samego dnia. Do dnia złożenia skargi sąd nie przesłał odpisu apelacji stronie powodowej ani nie wyznaczył terminu rozprawy.
Oddalenie skargi
Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie w odpowiedzi na skargę zgłosił swój udział w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.
Sąd Najwyższy orzekł, że skarga na przewlekłość postępowania nie zasługiwała na uwzględnienie.
Sędzia sprawozdawca wskazał, że akta sprawy z apelacjami zostały przekazane do Sądu Apelacyjnego w Warszawie 11 stycznia 2024 roku. Tego dnia sprawa została zarejestrowana w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie w systemie SLPS i została wylosowana sędzia referent. 12 stycznia 2024 r. sprawę wpisano do repertorium ACa.
Następnie, 25 stycznia 2024 r., zarządzono o zawiadomieniu stron o składzie sędziowskim wylosowanym do rozpoznania apelacji, a także nakazano doręczenie pełnomocnikowi pozwanego odpisu apelacji wniesionej przez powoda.
Postanowieniem z 26 stycznia 2024 r. ustalono wartość przedmiotu zaskarżenia apelacji wniesionej przez pozwanego. Nadto akta zwrócono do Sądu Okręgowego w Warszawie w celu załączenia CD z nagraniem protokołu rozprawy z dnia 4 stycznia 2021 r. lub dokonania transferu w ReCourt, a także sprostowania wydanego wyroku.
Dalej, 7 lutego 2024 r., Sąd Okręgowy w Warszawie wydał postanowienie, którym sprostował wydany wyrok. W dniu 19 lutego 2024 r. do Sądu Apelacyjnego w Warszawie wpłynęła odpowiedź pozwanego na apelację powoda.
Powód 21 lutego 2024 r. wniósł o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego. Akta zostały zwrócone przez Sąd Okręgowy w Warszawie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie 8 maja 2024 r.
Postanowieniem z dnia 13 maja 2024 r. Sąd Apelacyjny uwzględnił ten wniosek w znacznej części. Pismem z dnia 23 maja 2024 r. pozwany wniósł o sporządzenie uzasadnienia postanowienia z 13 maja 2024 r. Zostało ono przesłane w dniu 9 sierpnia 2024 r. po wcześniejszym uzupełnieniu wniosku.
Z tego wynika, że Sąd Apelacyjny wykonał szereg czynności zmierzających do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie, dlatego brak jest podstaw do uznania, że w postępowaniu wystąpiła nieuzasadniona zwłoka – stwierdził sędzia sprawozdawca Grzegorz Żmij.
Skarżący nie wnosił też przed wniesieniem skargi o przyspieszenie rozpoznania sprawy przez Sąd Apelacyjny.
Bezczynność przez rok
Izba Kontroli wskazała, że o przewlekłości postępowania apelacyjnego można zasadniczo mówić w przypadku bezczynności sądu drugiej instancji polegającej na niewyznaczeniu rozprawy apelacyjnej w ciągu 12 miesięcy od daty wpłynięcia apelacji. Nie oznacza to jednak, że w każdym przypadku, w którym przekroczony został okres 12 miesięcy, w czasie których nie wyznaczono terminu rozprawy, automatycznie następuje przewlekłość postępowania.
Ocena spełnienia obowiązku rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie zależy od konkretnych okoliczności, a więc wymaga uwzględnienia wielu czynników wpływających na tok postępowania. To oznacza, że przewlekłość postępowania ocenia się w każdej sprawie w sposób indywidualny, z uwzględnieniem wymienionych okoliczności.
Doraźna interwencja
Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z 16 listopada 2004 r., postępowanie ze skargi na przewlekłość nie jest samodzielnym postępowaniem zmierzającym do stwierdzenia przewlekłości i ewentualnie zasądzenia z tego tytułu odpowiedniego odszkodowania (zadośćuczynienia).
Wobec podjęcia przez Sąd Apelacyjny w Warszawie szeregu wyżej wskazanych czynności w sprawie, Sąd Najwyższy uznał, że nie doszło do naruszenia prawa skarżącego do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.
Sąd Najwyższy orzekał w składzie: Prezes SN Krzysztof Wiak (przewodniczący), Janusz Niczyporuk oraz Grzegorz Żmij (sprawozdawca)
Postanowienie Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego z 29 kwietnia 2025 r., sygn. akt I NSP 92/25
Cena promocyjna: 179.1 zł
Cena regularna: 199 zł
Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 99.5 zł
