Osoba posiadająca kwalifikację "Modelowanie i skanowanie 3D" jest przygotowana do samodzielnego wykonania modelu 3D na podstawie dokumentacji technicznej lub wytycznych otrzymanych od klienta. Na podstawie otrzymanego zlecenia dobiera metodę projektowania oraz planuje proces pracy nad modelem 3D. Modeluje obiekty i złożenia 3D zgodnie z obowiązującymi zasadami projektowania oraz dobrymi praktykami w tym zakresie. Potrafi zweryfikować poprawność stworzonego modelu 3D. Posługuje się wiedzą na temat głównych pojęć oraz trendów związanych z modelowaniem 3D. Charakteryzuje obszary zastosowania skanerów 3D. Realizuje proces skanowania 3D oraz przygotowuje otrzymane modele 3D do dalszej obróbki.

- wymienia przykładowe oprogramowanie do modelowania 3D,

- wskazuje optymalne oprogramowanie do modelowania 3D, biorąc pod uwagę przeznaczenie modelu 3D,

- omawia podstawowe techniki modelowania 3D (modelowanie bryłowe, modelowanie powierzchniowe, modelowanie hybrydowe, modelowanie swobodne (subdivision)),

- definiuje podstawowe pojęcia związane z modelowaniem 3D (np. siatka, wierzchołki, krawędzie, powierzchnie, prymitywy itp.),

- omawia zasady tworzenia modeli bryłowych (np. tworzenie kształtów podstawowych (prymitywów), tworzenie brył ze szkiców 2D),

- omawia zasady tworzenia modeli powierzchniowych w oparciu o typy powierzchni (np. walcowe, obrotowe, prostokreślne), - omawia zasady i zastosowanie modelowania swobodnego,

- opisuje rodzaje układów współrzędnych (GUW (globalny układ współrzędnych), LUW (lokalny układ współrzędnych)), - charakteryzuje modelowanie parametryczne.

- charakteryzuje wymagania dla modelu 3D niezbędne do jego dalszego rozwijania lub modyfikacji w przyszłości, - omawia efekt końcowy realizacji zamówienia,

- tworzy opis wymagań dla modelu 3D do akceptacji przez klienta.

- wymienia i charakteryzuje parametry więzów geometrycznych i wymiarowych,

- opisuje i planuje cechy złożenia części, tj. relacje między częściami (np. sposoby łączenia elementów: połączenie obrotowe, posuwiste, sztywne).

- zakłada katalog projektu i ustala ścieżkę dostępu,

- klasyfikuje, nazywa i umieszcza zewnętrzne materiały w folderach katalogu projektu,

- otwiera jeden, wiele rysunków lub projektów,

- tworzy nowy rysunek lub projekt lub korzysta z istniejącego szablonu,

- określa jednostki rysowania,

- definiuje płaszczyznę pracy w układzie x, y, z,

- ustala LUW,

- ustala, które elementy rysunkowe znajdą się na odpowiednich warstwach,

- tworzy zgodne z normą ISO 128 style wymiarowania oraz style tekstu,

- wymiaruje projekt,

- parametryzuje szkic projektu,

- wykorzystuje więzy geometryczne na podstawie zdefiniowanych zależności geometrycznych,

- tworzy czytelny opis drzewa projektowego,

- tworzy czytelny opis parametrów modelu 3D,

- wykorzystuje opcje importu części lub elementów pomocniczych (np. grafik),

- pracuje na wielu rysunkach lub projektach, przenosząc określone elementy między tymi rysunkami lub projektami,

- weryfikuje błędy i wprowadza niezbędne poprawki lub edytuje model 3D,

- zapisuje projekt w określonej lokalizacji,

- zapisuje projekt pod podaną nazwą, w odpowiedniej wersji oraz w odpowiednim formacie.

- przygotowuje do przekazania wszystkie pliki związane z projektem,

- w odpowiednim formacie ustawia parametry pliku wyjściowego dla ustalonego formatu,

- ustawia oświetlenie modelu 3D,

- renderuje model 3D i zapisuje go w odpowiednim formacie.

- omawia zastosowania skanerów 3D (np. modelowanie 3D, prototypowanie i digitalizacja, inżynieria odwrotna), - omawia korzyści wynikające z zastosowania skanerów 3D w procesie projektowania.

- przygotowuje fizyczny przedmiot do procesu skanowania (np. matuje powierzchnie, nakleja markery na skanowanym modelu 3D),

- dobiera parametry oraz tryb skanowania 3D,

- uruchamia proces skanowania 3D,

- weryfikuje poprawność wykonanych skanów,

- wprowadza niezbędne poprawki do uzyskanego modelu 3D.

- dokonuje niezbędnych poprawek zeskanowanego modelu (np. zamykanie otworów w siatce wielokątów, wygładzanie powierzchni, wyostrzanie krawędzi, uproszczenie siatki),

- eksportuje model 3D do wybranego formatu pliku wyjściowego w zależności od dalszego postępowania w procesie projektowania (np. *.stl, *.ply, *.obj, *.3mf).

- konwertuje siatkę na bryłę 3D lub tworzy płaszczyzny konstrukcyjne i szkice, używając siatki jako modelu referencyjnego.

1.1. Metody

Weryfikacja efektów uczenia się jest podzielona na dwie części - teoretyczną i praktyczną.

W części teoretycznej wykorzystuje się metodę testu wiedzy (do weryfikacji zagadnień teoretycznych ze wszystkich zestawów efektów uczenia się). W części praktycznej wykorzystuje się metodę obserwacji, która może być uzupełniona wywiadem swobodnym (rozmową z komisją).

1.2. Zasoby kadrowe

W procesie weryfikacji efektów uczenia się biorą udział:

- operator systemu egzaminacyjnego, który nadzoruje przebieg testu wiedzy w systemie teleinformatycznym,

- komisja walidacyjna, składająca się z co najmniej dwóch asesorów, którzy przeprowadzają część praktyczną. Osoba będąca asesorem może być jednocześnie operatorem systemu egzaminacyjnego.

Operator systemu egzaminacyjnego spełnia następujące wymagania:

- posiada wykształcenie minimum średnie,

- obsługuje komputer: potrafi go uruchomić oraz ma wiedzę z zakresu podstawowej obsługi systemu operacyjnego i zainstalowanych aplikacji,

- posiada umiejętność rozwiązywania problemów w sytuacji, w której napotka trudność z nawiązaniem lub zanikiem połączenia internetowego lub z obsługą przeglądarki w zakresie jej kompatybilności z systemem teleinformatycznym.

Każdy członek komisji walidacyjnej posiada:

- wykształcenie wyższe,

- co najmniej 3 lata udokumentowanego doświadczenia w modelowaniu 3D lub co najmniej 400 godzin udokumentowanego doświadczenia w prowadzeniu szkoleń z obsługi oprogramowania do modelowania 3D zdobytego w ciągu ostatnich 5 lat.

1.3. Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne

Walidacja może być prowadzona stacjonarnie, zdalnie albo hybrydowo.

Instytucja prowadząca walidację zapewnia:

- do testu wiedzy przeprowadzanego w systemie teleinformatycznym stanowisko komputerowe (jedno stanowisko dla jednego kandydata) wyposażone w przeglądarkę internetową z dostępem do internetu oraz stolik i krzesła,

- do przeprowadzania praktycznej części walidacji:

• dostęp do komputera z oprogramowaniem do projektowania parametrycznego 3D i do tworzenia dokumentacji technicznej umożliwiającym weryfikację wszystkich efektów uczenia się - dla każdego kandydata,

• projekt wraz z dokumentacją techniczną (w postaci wydruku na arkuszu papieru lub w wersji elektronicznej) wraz z wytycznymi do wykonania modelu 3D,

• skaner 3D umożliwiający pracę w trybie automatycznym ze stolikiem obrotowym oraz trybie manualnym z wykorzystaniem markerów jako punktów referencyjnych podczas skanowania dużych obiektów, pozwalający na weryfikację wszystkich efektów uczenia się.

Instytucja prowadząca walidację zapewnia bezstronną i niezależną procedurę odwoławczą, w ramach której kandydat ma możliwość odwołania się od decyzji dotyczących spełnienia wymogów formalnych, od wyników egzaminów, a także od decyzji kończącej walidację.

Walidacja może być prowadzona zdalnie lub hybrydowo, pod warunkiem stosowania przez instytucję prowadzącą walidację dostępu do wymaganego sprzętu (skaner 3D) online oraz narzędzi zapewniających wiarygodne sprawdzenie, czy osoba ubiegająca się o nadanie kwalifikacji wolnorynkowej osiągnęła wyodrębnioną część albo całość efektów uczenia się. Narzędzia i metody stosowane w walidacji prowadzonej zdalnie powinny w szczególności umożliwiać identyfikację osoby przystępującej do walidacji, zapewniać samodzielność pracy tej osoby i gwarantować zabezpieczenie przebiegu walidacji przed ingerencją osób trzecich.

2. Etap identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się